Hayatın akışında yazılı olmayan bazı davranış kuralları bulunur. Bunlar yaşantımızı düzene sokup kararlarımızda belirleyici rol alırlar. Çoğunluğun beğenmediği, hoş görmediği davranış biçimleri genellikle 'yanlış' olan, uzak durulması gerekendir.
Eğer bir şekilde bağ kurduğumuz insanda böyle tespitlerimiz varsa, er geç bu yanlış gerçekle yüz yüze gelmemiz kaçınılmaz olur. Polyannacılık her durumda iyi sonuç vermez.
Zamanla değişir..Bana kıyamaz değişir.. Belki zamana ihtiyacı vardır..vs. vs..Bunlar kandırmacadan ibaret olan kendimizi ikna çabalarıdır, sadece süre uzatır. Karpuz mu bu, zamanla olgunlaşıp, istenen kıvama gelecek? Biraz mantıklı olalım.
Karakter dediğin, yetişme çağında oluşur ve kalıplaşır. Yetişkin bir insanın, fikrinde, davranışlarında sonradan belirgin değişme olması çok istisnadır. Hele ki başkası için oluyorsa, bu tamamen kısa süreli, minik bir fedakarlık olur.. Gün olur ilişki biter, herkes orjinaline döner.
Her bilgiye kolayca ulaşıldığı bu zamanda, iyi-kötüyü analiz etme becerisi kazanmak çok zor olmamalı. Bunu beceremeyen tayfanın sarfettiği, tahammül edilemeyecek davranışlara katlanıp kendimize saygımızı yitirmeyelim.
Karışımızdakine kıyamasak da, kötüye kötü dememiz gerekiyor. Bağlı olmak ile bağımlı olmayı karıştırmayalım. Gerekirse sevdiğimizi yitirelim, ama biz bizde kalmaya devam edelim.
Herkes gidebilir, ama biz kendimizden gidemeyiz. Hayata gülümseyebilmek ve iç dünyamızı canlı tutmak için kendimizle iyi anlaşmak zorundayız.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder